Een wereld van verschil
Blijf op de hoogte en volg Suzanne
12 November 2012 | Suriname, Paramaribo
Hallo mamies en papies (zoals onze salsa leraar ons noemt),
Onze eerste kakkerlak in huis was deze week een feit. Ik stond onder de douche en hoorde van boven ontzettend veel gegil. Bij Inge op de kamer zat een kakkerlak. Niemand durfde hem weg te halen en ze gilde zo dat ik dacht dat het een gigantisch beest zou zijn. Toen ik op Inge's kamer kwam zag ik op de grond een klein onschuldig kakkerlakje zitten. Ik heb hem met de handdoek die ik nog vast had opgepakt en naar buiten gegooid. Nee, voor de insecten hier ben ik niet bang.
Ik ben juist bang voor de honden. Misschien zien ze er op de foto op facebook erg lief uit, maar het zijn echte waakdieren. Toen we met z'n alle terug kwamen van de dolfijnentour had Sanne een lange donkere broek en een zwart vest aan. Ze stond met haar rug naar de honden toe, omdat ze het hek moest dicht maken. Ineens komt Laila op haar afgerend en ze wil haar aanvallen. Gelukkig stopte ze meteen toen wij riepen en ze Sanne's (blanke) gezicht zag.
Laila en Sissi hebben het niet alleen gemunt op zwarte mensen, maar ook op ongedierte dat hier rondloopt. Zo hebben we al twee dikke vette vieze dode muizen gevonden. Die heb ik met een hark opgeraapt en weg gegooid.
Inmiddels hebben we al veel gefietst hier in Paramaribo en het verkeer begint langzaam maar zeker te wennen. Hier rijden ze namelijk links en regels zijn ver te zoeken. Men toetert als je voor mag gaan, men toetert als je in de weg staat of fouten maakt, maar men toetert ook omdat we 'lekkere witjes' zijn.
Wat mij opvalt in het verkeer zijn de mooie auto's. Er heerst toch heel wat armoede in Suriname en huizen lijken soms meer op hutjes, maar de auto's zijn prachtig. Van onze contactpersoon horen we dan ook dat mensen liever een dikke auto hebben dan een fatsoenlijk huis.
Het eten hier is super. Je kunt hier van alles krijgen. En mam, ik ben hier in huis zelfs degene die de meeste dingen lust! Ik vind het hier mooi om te zien hoeveel kraampjes er op straat staan met groente en fruit. Het geeft een heel gezellig beeld en het is ineens goed zichtbaar dat ik gewoon in Zuid-Amerika zit. Wat ik wel gek vind: je waant je in een andere wereld, maar iedereen praat wel Nederlands, heel vreemd. Haha.
Ik ben trouwens dol op bacove!! In Suriname spreekt men van bacove als het om de vrucht gaat die rechtstreeks uit de schil gegeten kan worden en van banaan als het om bakbananen gaat. Bacove is heel klein en lekker zoet, hmm. Ik ben ze gisteren op de markt gaan kopen. Een hele zak vol voor 2,50 SRD, dat is nog geen €0,60 !!
Dan iets heel anders. Vandaag was mijn eerste stagedag!!
We kwamen op school aan en ik vind de directrice echt eng. Ze kijkt heel streng en boos en ze negeerde ons in eerste instantie compleet. Uiteindelijk stelde ze ons voor aan de onderbouwgroepen en toen moesten we meteen zeggen waar we wilden. We wilden alle drie naar de eerste klas (groep 3), maar daar zijn er maar twee van, dus toen gaf ik aan ook wel naar de kleuters te willen.
De omgang met de kinderen is wel even een cultuurshock. De leerkrachten schreeuwen en maken de kinderen bang en belachelijk (zelfs de kleuters).
Mijn leerkracht was de hele tijd aan het dreigen met van alles: "als je te lang weg blijft, sluit ik je op op de wc" of "als je je niet gedraagt, bel ik een andere school, die school is verschrikkelijk, dan stuur ik je daarheen". Een andere leerkracht riep de hele tijd: "wie slaat of kletst knip ik z'n vingers en tong eraf!".
Ik als stagiaire weet natuurlijk wel dat ze dit alleen roepen als dreigement, maar die arme kinderen denken echt dat dat gebeurd wanneer je niet luistert. Verder is overliggen hier heel normaal. Overliggen is met de armen en het hoofd op je tafel liggen wachten. De kleuters hebben het heel veel moeten doen, bijvoorbeeld toen de leerkracht langer dan een kwartier weg bleef om te kopiëren en toen er kinderen eerder klaar waren met een werkje of als kinderen straf krijgen. Voor de mensen die het boek "alleen maar nette mensen" hebben gelezen: mijn leerkracht is een echte 'Rowanda' inclusief gouden voortand en rode nepplukken in het haar!
Verder is het niet gek als:
- de juf haar telefoon meerdere malen per dag opneemt tijdens de les
- de juf drie kwartier wegblijft omdat ze ruzie heeft aan de telefoon
- de juf met kauwgom in de mond lesgeeft
- geen enkel kind zijn/haar naam kan schrijven (in groep 2)
Al met al heb ik een hoop indrukken opgedaan en hoop ik maar dat ik op mijn eigen manier met de kinderen mag omgaan! Morgen hebben we al een dag vrij van school i.v.m. een hindoestaanse feestdag divali.
Bedankt voor het lezen van mijn blog.
Liefs,
Suzanne
Onze eerste kakkerlak in huis was deze week een feit. Ik stond onder de douche en hoorde van boven ontzettend veel gegil. Bij Inge op de kamer zat een kakkerlak. Niemand durfde hem weg te halen en ze gilde zo dat ik dacht dat het een gigantisch beest zou zijn. Toen ik op Inge's kamer kwam zag ik op de grond een klein onschuldig kakkerlakje zitten. Ik heb hem met de handdoek die ik nog vast had opgepakt en naar buiten gegooid. Nee, voor de insecten hier ben ik niet bang.
Ik ben juist bang voor de honden. Misschien zien ze er op de foto op facebook erg lief uit, maar het zijn echte waakdieren. Toen we met z'n alle terug kwamen van de dolfijnentour had Sanne een lange donkere broek en een zwart vest aan. Ze stond met haar rug naar de honden toe, omdat ze het hek moest dicht maken. Ineens komt Laila op haar afgerend en ze wil haar aanvallen. Gelukkig stopte ze meteen toen wij riepen en ze Sanne's (blanke) gezicht zag.
Laila en Sissi hebben het niet alleen gemunt op zwarte mensen, maar ook op ongedierte dat hier rondloopt. Zo hebben we al twee dikke vette vieze dode muizen gevonden. Die heb ik met een hark opgeraapt en weg gegooid.
Inmiddels hebben we al veel gefietst hier in Paramaribo en het verkeer begint langzaam maar zeker te wennen. Hier rijden ze namelijk links en regels zijn ver te zoeken. Men toetert als je voor mag gaan, men toetert als je in de weg staat of fouten maakt, maar men toetert ook omdat we 'lekkere witjes' zijn.
Wat mij opvalt in het verkeer zijn de mooie auto's. Er heerst toch heel wat armoede in Suriname en huizen lijken soms meer op hutjes, maar de auto's zijn prachtig. Van onze contactpersoon horen we dan ook dat mensen liever een dikke auto hebben dan een fatsoenlijk huis.
Het eten hier is super. Je kunt hier van alles krijgen. En mam, ik ben hier in huis zelfs degene die de meeste dingen lust! Ik vind het hier mooi om te zien hoeveel kraampjes er op straat staan met groente en fruit. Het geeft een heel gezellig beeld en het is ineens goed zichtbaar dat ik gewoon in Zuid-Amerika zit. Wat ik wel gek vind: je waant je in een andere wereld, maar iedereen praat wel Nederlands, heel vreemd. Haha.
Ik ben trouwens dol op bacove!! In Suriname spreekt men van bacove als het om de vrucht gaat die rechtstreeks uit de schil gegeten kan worden en van banaan als het om bakbananen gaat. Bacove is heel klein en lekker zoet, hmm. Ik ben ze gisteren op de markt gaan kopen. Een hele zak vol voor 2,50 SRD, dat is nog geen €0,60 !!
Dan iets heel anders. Vandaag was mijn eerste stagedag!!
We kwamen op school aan en ik vind de directrice echt eng. Ze kijkt heel streng en boos en ze negeerde ons in eerste instantie compleet. Uiteindelijk stelde ze ons voor aan de onderbouwgroepen en toen moesten we meteen zeggen waar we wilden. We wilden alle drie naar de eerste klas (groep 3), maar daar zijn er maar twee van, dus toen gaf ik aan ook wel naar de kleuters te willen.
De omgang met de kinderen is wel even een cultuurshock. De leerkrachten schreeuwen en maken de kinderen bang en belachelijk (zelfs de kleuters).
Mijn leerkracht was de hele tijd aan het dreigen met van alles: "als je te lang weg blijft, sluit ik je op op de wc" of "als je je niet gedraagt, bel ik een andere school, die school is verschrikkelijk, dan stuur ik je daarheen". Een andere leerkracht riep de hele tijd: "wie slaat of kletst knip ik z'n vingers en tong eraf!".
Ik als stagiaire weet natuurlijk wel dat ze dit alleen roepen als dreigement, maar die arme kinderen denken echt dat dat gebeurd wanneer je niet luistert. Verder is overliggen hier heel normaal. Overliggen is met de armen en het hoofd op je tafel liggen wachten. De kleuters hebben het heel veel moeten doen, bijvoorbeeld toen de leerkracht langer dan een kwartier weg bleef om te kopiëren en toen er kinderen eerder klaar waren met een werkje of als kinderen straf krijgen. Voor de mensen die het boek "alleen maar nette mensen" hebben gelezen: mijn leerkracht is een echte 'Rowanda' inclusief gouden voortand en rode nepplukken in het haar!
Verder is het niet gek als:
- de juf haar telefoon meerdere malen per dag opneemt tijdens de les
- de juf drie kwartier wegblijft omdat ze ruzie heeft aan de telefoon
- de juf met kauwgom in de mond lesgeeft
- geen enkel kind zijn/haar naam kan schrijven (in groep 2)
Al met al heb ik een hoop indrukken opgedaan en hoop ik maar dat ik op mijn eigen manier met de kinderen mag omgaan! Morgen hebben we al een dag vrij van school i.v.m. een hindoestaanse feestdag divali.
Bedankt voor het lezen van mijn blog.
Liefs,
Suzanne
-
13 November 2012 - 15:31
Monique:
Hey Suzanne,
leuk om je blog te lezen. Ik kan me goed voorstellen dat dit een cultuurshock voor je is als ik dit verhaal lees. Wat hebben wij het toch goed in Nederland. Wat een ervaring. Je zult hier heel veel van leren. Ik zou zeggen: geniet van je tijd daar, voor je het weet ben je weer in het koude kikkerlandje met een enorme ervaring rijker. Ondertussen letten wij wel een beetje op Tom, haha. Liefs, fam. Duijsens -
13 November 2012 - 17:43
Marion, Mama Van Dyonne:
Hey Suzanne,
wat leuk om jouw reisverhaal te lezen. Fijn dat het eten zo lekker is, is toch ook wel belangrijk. Ik kan me voorstellen hoe je je voelt op de school. Vreselijk!!! Als je een beetje jezelf mag zijn, gaan de kindjes hier van genieten. Verwen ze maar lekker.
Geniet van alles om je heen, van de salsa, het eten, de jungle en ja ook een beetje van de honden. Er zal niet snel een vreemde donkere persoon jullie komen lastigvallen haha!
Ik kijk uit naar het vervolg van je belevingen.
Veel liefs Marion
-
17 November 2012 - 14:12
Gerda:
hoi Suzanne
Het is leuk om jouw reis verslag te volgen. Ik kan mij voorstellen hoe het voor jou voelt al die indrukken.
Het heerlijke eten al dat lekkere fruit vers en zon gerijpt dat heeft een heerlijke smaak.
Bij ons komt alles aan is al langere tijd onderweg geweest moet er uit zien als vers geplukt mag niet overrijp zijn en heeft dus geen enkele smaak.
Profiteer er maar van als je weer in Nederland bent laat je de eerste tijd de bananen staan.
Wat betreft de honden:Alleen in west Europa zijn het gezelschaps dieren in andere landen hebben ze een functie bij jullie om de zwarte mensen op afstand te houden.
Bij de zwarte mensen om hun schamele have te beschermen.
Bij hen ga je het ook niet wagen om hun terrein op te komen.Lieve aandacht krijgen die beesten echt niet ze scharrelen hun eten bij elkaar door achter het ongedierte aan te gaan of te leven van de afval van anderen.
respect voor hun instinct tot overleven.
Die Kasper van jullie over leeft het daar nog geen 3 weken.
Ja en die kinderen daar op school! Je kunt je misschien nu voorstellen dat er hier niets terecht komt van die mensen met zo'n opvoeding als achtergrond.
De leerkrachten denken dat ze op die manier respect af kunnen dwingen helaas ze creëren alleen maar angst. Zo jammer maar hopelijk mag jij daar je gang gaan alleen met zo'n klas en je eigen gang gaan.Je eigen kennis en wijze van omgaan aan hun overbrengen ze verdienen het en het is hun basis.
Maar geloof maar dat het bij velen thuis niet veel anders er aan toe gaat.
Want status een hele grote auto een telefoon die telt veel meer dan hun kinderen.
Maar vraag je maar eens af of die telefoon en auto betaald wordt. Hoe ze het allemaal klaar krijgen mag Joost weten probeer er maar eens achter te komen.
Maar het verrijkt je leven deze stage en ga daarna eens naar Afrika en kijk eens hoe het daar toegaat op de scholen. Geweldig wat die mensen met niets doen en hoe hun omgang met de kinderen is.
Respect ervoor. heel veel liefs XX Gerda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
